Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Ratio quidem vestra sic cogit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ego vero isti, inquam, permitto. Sed haec omittamus; Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit.

Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Immo alio genere; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quod cum dixissent, ille contra. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Urgent tamen et nihil remittunt. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici. Quonam, inquit, modo?

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Scrupulum, inquam, abeunti; Sed haec omittamus; An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Non potes, nisi retexueris illa. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? At certe gravius. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Reguli reiciendam; Non laboro, inquit, de nomine. Si enim ad populum me vocas, eum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. In schola desinis. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.